Piltdown-mens

Piltdown-mens - Wanneer?
De Piltdown-mens (Eoanthropus Dawsoni) werd ooit gezien als een "ontbrekende schakel" tussen mens en aap. De eerste Piltdown-fragmenten werden in 1912 ontdekt. Daarna werd over een periode van veertig jaar in meer dan 500 wetenschappelijke artikelen over de Piltdown-mens geschreven. Pas in 1953 werd bewezen dat het ging om opzettelijk bedrog.

Piltdown-mens - De fossielresten
De Piltdown-mens bestond uit twee menselijke schedels, de kaak van een orang-oetan, een kies van een olifant, een tand van een nijlpaard en een hoektand van een chimpansee. Sir Kenneth Oakley stelde vast dat de menselijke schedels ongeveer 620 jaar oud waren. Mogelijk waren zij van de Ona indianen uit Patagonia, omdat de schedels ongewoon dik waren. Dikke schedels zijn heel normaal onder de Ona indianen. De orang-oetankaak was ongeveer 400 jaar oud en mogelijk afkomstig uit Sarawak. De kies van de olifant kwam waarschijnlijk uit Tunesië. De tand van het nijlpaard kwam uit Malta of mogelijk uit Sicilië. De hoektand was afkomstig van een chimpansee uit het Pleistoceen. De Piltdown-resten werden met opzet rondgestrooid in een groeve in Piltdown, Engeland, zodat ze later konden worden "ontdekt" als bewijs voor de evolutie van de mens uit aapachtigen. De schedels waren met een zuur behandeld. Alle fossielresten bleken gebeitst te zijn met een ijzersulfaat-oplossing. De hoektand was bruin geverfd en gevuld met kauwgum. De kiezen waren afgevijld. Het verbindingsstuk tussen de orang-oetankkaak en de schedel was zorgvuldig afgebroken, zodat het niet duidelijk was dat het geen menselijke schedel was.

Piltdown-mens - De daders
Men vermoedt dat het bedrog van de Piltdown-mens was opgezet door Charles Dawson, een archeoloog, geoloog en fossieljager van het British Museum. Maar niemand weet zeker wie erbij betrokken waren. Er zijn een aantal andere verdachten, waaronder Sir Arthur Smith Woodward, een medewerker van de afdeling Natuurhistorie van het British Museum en Pierre Teilhard de Chardin, een paleontoloog en Jezuïtische theoloog.

Piltdown-mens - Een opzettelijk bedrog
De Piltdown-mens was duidelijk een opzettelijk bedrog, dat pas na kritisch onderzoek aan het licht werd gebracht. Helaas werd de "vondst" pas veertig jaar na de ontdekking op een behoorlijke manier onderzocht. De belangrijkste reden hiervoor was dat de "ontdekkers" een uitstekende reputatiue hadden. Slechts weinig experts vermoedden dat Piltdown-mens een vervalsing zou kunnen zijn. Pas in 1949, toen de fossielen met de fluor-absorptie techniek werden gedateerd, werd de echtheid van de "ontdekking" in twijfel getrokken. Deze fluortest werd pas vele jaren na het bedrog ontwikkeld, maar dat neemt niet weg dat Piltdown-mens toch beter onderzocht had kunnen worden. De vijlsporen op de tanden en de verkeerde richting van de slijtagesporen zouden al meteen duidelijk zijn geweest als men ze beter bekeken had.

Piltdown-mens - Een algemene waarschuwing
Het verhaal van de Piltdown-mens dient als een waarschuwing voor ons allen. We moeten altijd alle data zorgvuldig en volledig onderzoeken. We worstelen niet alleen met de obscuriteit van het verleden, maar ook met de verborgen bedoelingen van ambitieuze mensen.

Leer nu meer!