De reizen van Marco Polo in China vonden plaats rond 1290 na Christus. Hij was de eerste Westerse reiziger die over de verschillende provincies van Birma (Mien) in het hedendaagse China schreef. Marco Polo keerde in 1295 naar Venetië terug. Rond 1298 begonnen zijn befaamde reisverslagen door heel Europa te circuleren.
De volgende tekst is een vertaling van een hoofdstuk uit "De reizen van Marco Polo, de Venetiër" uit de British Library (oorspronkelijk vertaald door W. Marsden in 1818 en later herzien door Thomas Wright in 1854).
Hoofdstuk XL Over de provincie genaamd Karazan
Wanneer je de stad Yachi verlaat en tien dagen in westelijke richting reist, dan bereik je de provincie Karazan, wat tevens de naam is van de hoofdstad... Daar kun je enorme slangen zien, tien passen lang, met een lichaamsomtrek van tien handlengten. Aan de voorkant, dicht bij het hoofd, hebben ze twee korte poten, elk met drie klauwen net als die van een tijger, met ogen die nog groter zijn dan een brood van vier denari (pane da quattro denari) en die je intens aanstaren. De kaken zijn breed genoeg om een man te kunnen verslinden, de tanden zijn groot en scherp en hun hele voorkomen is zo formidabel dat mens noch enig hen zonder doodsangst kan benaderen. Weer andere zijn kleiner; acht, zes of vijf passen lang; en de volgende methode wordt gebruikt om hen te vangen. Overdag verstoppen zij zich in grotten, vanwege de hoge temperaturen, van waaruit zij 's nachts op zoek gaan naar voedsel, en het maakt niet uit welk dier zij tegenkomen en te pakken kunnen krijgen, of het nu een tijger, wolf of een ander beest is, het wordt door hen verslonden; daarna slepen zij zich naar een meer, een bron of een rivier, om te gaan drinken. Door zich op deze manier langs de oevers te bewegen, en door hun enorme gewicht, laten zij diepe sporen achter, alsof een zware balk door het zand werd gesleept.
De mensen die hun kost verdienen met de jacht op deze dieren, houden de paden in de gaten die zij het vaakst gebruiken en plaatsen dan verschillende stukken hout in de grond, met scherpe ijzeren spietsen, die zij met zand bedekken zodat ze niet waarneembaar zijn. Wanneer de dieren dan op weg gaan naar de plaatsen die zij gewoonlijk onveilig maken, worden zij door deze voorwerpen verwond en al snel gedood. De kraaien beginnen te krassen, zodra ze zien dat de dieren dood zijn; dit is het signaal voor de jagers die zich dan naar de plek begeven en daar de huid van het vlees afstropen, waarbij zij de galblaas zorgvuldig intact houden, omdat deze in de geneeskunde van grote waarde is. Wanneer iemand door een dolle hond wordt gebeten wordt zo'n anderhalve gram ervan in wijn opgelost en toegediend. Het is ook nuttig voor het versnellen van bevallingen, wanneer de weeën van de vrouw zijn begonnen. Als een kleine hoeveelheid wordt toegepast op karbonkels, builen of andere zweren, dan verdwijnen deze meteen; en het is ook effectief bij een groot aantal andere klachten. Het vlees van de dieren wordt ook voor een hoge prijs verkocht, omdat men vindt dat het een betere smaak heeft dan andere vleessoorten, en alle mensen vinden het een delicatesse.
Bekijk ook deze korte interessante video (in het Engels) over Marco Polo:
