God de Schepper
God de Schepper - Het lied van de Schepper
Voor het begin was er... stilte.
Er was geen gezang. Geen gefluister. Er waren geen blauwe of groene tinten, geen kleurenmengsels, geen kinderlach, geen geuren, geen gele bloemen, geen zoemende zwarte hommels, zelfs geen rode hemel in het ochtendgloren. Er was geen vuur en er waren geen ritmes. Er was geen werk, geen ijskoud drankje op een hete dag, geen middelpunt, geen dichtbij en geen ver weg, want er was niets dat gemeten zou kunnen worden. Er was geen structuur, geen orde, geen geboorte en geen maanlicht dat in de avond op het getij danst. Er was geen bitter en geen zoet en er was geen bries in het gezicht. Er was geen textuur, geen vorm en geen ochtendnevel. Maar de duisternis was niet zwart, want er was geen kleur.
Maar er was hoop. In die stilte zweefde de Ene.
Die Ene was Geest. Hij was de Ongeschapene. Hij bevond zich niet slechts één dag in die stilte, of een triljoen jaar, maar al een eeuwigheid. De Geest was er gewoon. Hij bevond Zich in de stilte van die eindeloze diepte.
De Geest wist dat Hij alleen was, maar Hij was niet eenzaam. Maar er was geen ander die naar de stem van Zijn hart kon luisteren. Er was geen poel die de hartstocht in Zijn ogen kon weerspiegelen. De Geest keek om zich heen en zag leegte. Hij wilde de stilte in vuur en vlam zetten en Zijn levensadem in de duisternis loslaten. In het hart van deze Kunstenaar explodeerde de hartstocht om dit lege canvas te beschilderen met leven. De wil om te scheppen was ontketend. De melodie speelde in het hart van de Componist. De poëtische impuls was gewekt om leven uit de duisternis te hakken, om vormen en kleuren te mengen, om leegte door schoonheid te vervangen.
De Geest keek op. Zijn ogen zagen alleen maar duisternis, maar Hij stelde Zich voor wat er zou komen. In vervoering schreeuwde Hij het uit. Zijn verstand zag schoonheid en Zijn onbeperkte verbeeldingskracht veranderden een visioen in werkelijkheid. Gezichten verschenen. Hij kende hen. Hij sprak met hen. Hij hield van hen. Hij mat ruimte en tijd. Zij krioelden van de creatieve uitdrukkingen van Zijn hart.
De Geest glimlachte. Toen lachte hij hardop. Zijn ogen straalden. Zijn lach rees als een waterval van vreugde. De Schepper opende zijn mond. Hij bewoog Zijn lippen. Hij sprak en ontketende het machtige Woord. Het stroomde uit Zijn wezen. Het ging de wachtende stilte binnen als een machtig, verslindend vuur. Het heelal werd geschapen.
De Geest zag het schitterende Licht, de uitdrukking van zijn Hartstocht, het Woord dat uit Hem voortkwam. Hij was gevuld met vreugde, want de leegte werd overspoeld door Zijn stralende licht.
Even was Hij stil. Hij luisterde naar de muzikale uitbarsting van het nieuwe en verrukkelijke leven om Hem heen. Hij ademde de voortreffelijke aroma's van Zijn schepping in. Hij weende uit pure vreugde, omdat Hij zag dat Zijn hele schepping goed was. Hij zweefde over de wateren. Hij streelde de bergen. Toen reikten Zijn handen omlaag in de diepe, rijke aarde. De tijd was aangebroken voor vriendschap. Uit deze aarde zou Hij een ander scheppen. Een ander die op Hem leek. Hij zou hem uit deze aarde naar Zijn eigen gelijkenis vormen.
Hij glimlachte, want Hij omarmde de kroon van Zijn schepping. Met Zijn adem schonk Hij leven aan het meesterwerk van Zijn schepping, Zijn hartsvrienden. Hij schiep hen, man en vrouw. Zij keken naar Hem op. De Geest sloeg Zijn armen om hen heen en tilde hen op. Zijn stem was warm en teder. "Kom met Mij mee, Mijn geliefde vrienden. Wandel met Mij. Schep met Mij. Neem Mijn hand in de jouwe en deel Mijn leven met Mij. Weet dat Mijn hartstocht voor jullie is."
Ze luisterden naar het vrolijke lied van de Schepper en dansten.
Leer meer over Gods schepping!
