Evolutietheorieën - Welke geloof jij?
Op het gebied van evolutietheorieën neemt Richard Dawkins geen blad voor de mond: "Als je iemand tegenkomt die beweert niet in evolutie te geloven, dan kun je veilig stellen dat dat mens onwetend, onnozel of krankzinnig is (of kwaadaardig, maar daar denk ik liever niet aan)."
De seculiere wereld krijgt het steeds benauwder omdat men vreest dat godsdienst het klaslokaal wordt binnengesmokkeld door paleo-politici en onderwijzers. Het geloof in de evolutieleer is een soort lakmoestest geworden waarmee de ouderwetse anti-wetenschappers kunnen worden onderscheiden van de slimme mensen.
In 2007 werden tien Republikeinse presidentskandidaten in de V.S. op de proef gesteld, toen de presentator van het debat de hamvraag stelde: "Wie van U gelooft in evolutie?" Hoewel de meeste kandidaten bevestigend antwoordden, zeiden hun antwoorden helemaal niets over hun werkelijke ideeën over het evolutionistische onderwijs op de openbare scholen. De reden is dat het woord "evolutie" een groot aantal verschillende betekenissen kan hebben, waarvan elke een andere theorie over de oorsprong van het leven voorstelt.
Evolutietheorieën - Meer dan een hypothese
Wat een mens gelooft over evolutietheorieën is afhankelijk van zijn opvatting van het begrip "evolutie". De meeste mensen, ook gelovigen, aanvaarden een of andere vorm van de evolutieleer.
Neem bijvoorbeeld wijlen paus Johannes Paulus II. In een toespraak tot de Pauselijke Academie voor de Wetenschappen in 1996 noemde Johannes Paulus evolutie "meer dan een hypothese". Het is niet verrassend dat deze uitspraak van de paus meteen geprezen werd door de Darwinistische gevestigde orde. Maar werd Darwin hier werkelijk aanbevolen door de belangrijkste geestelijke leider ter wereld? Suggereerde hij dat het "survival of the fittest"-materialisme en het orthodoxe Christendom heel gemoedelijk zij aan zij kunnen bestaan?
Het catechismus van de Katholieke Kerk (de editie die Johannes Paulus pas na bovengenoemde uitspraak goedkeurde) zegt: "God schiep de wereld naar Zijn wijsheid. De wereld is geen product van de noodzaak, noch van blind noodlot of toeval."
Omdat onbedoeld, ongeleid toeval een van de centrale dogma's is van de Darwinistische evolutie, kreeg de moderne evolutietheorie dus niet de pauselijke goedkeuring van Johannes Paulus II. Nee: hij had in een eerdere verklaring namelijk al het volgende opgemerkt: "De scheppingsleer staat radicaal tegenover de theorieën van de materialistische filosofie."
Hoe moeten we zijn uitspraak uit 1996 dan opvatten?
Hoewel Johannes Paulus, net als de presentator van het debat, nooit verduidelijkte wat hij met "evolutie" bedoelde, zei hij: "...in plaats van 'de' evolutietheorie, moeten we spreken over verscheidene evolutietheorieën. Aan de ene kant heeft deze pluraliteit te maken met de verschillende verklaringen die zijn voorgesteld voor het mechanisme van de evolutie, aan de andere kant met de verschillende filosofieën waar die op gebaseerd zijn."
En die verschillende theorieën beslaan een heel wijd spectrum.
Evolutietheorieën - Het spectrum van de theorieën
Aan het ene uiteinde van het spectrum van de evolutietheorieën bevindt zich de "macro-evolutie": de onintelligente, niet-teleologische mechanismen van willekeurige variaties, aanpassingen en natuurlijke selectie, waardoor nieuwe en steeds complexere organismen geleidelijk voortkomen uit een eenvoudige, oudere levensvorm. Dit idee volgt de Darwinistische evolutietheorie.
Aan het andere uiteinde vinden we "micro-evolutie": een ingebouwd proces van genetische variaties en erfelijke overdracht die een levenssoort in staat stelt om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden in de omgeving, zij het binnen vooraf bepaalde grenzen. Micro-evolutie verklaart waarom (bijvoorbeeld) verschillende soorten honden voorkomen in verschillende maten, vormen, kleuren en vaardigheden, maar toch allemaal voor altijd te onderscheiden zijn van andere levensvormen vanwege hun unieke genenpoel. Zelfs na duizenden jaren van intelligente inmenging door de mens (hondenfokkerij) zijn honden toch altijd honden gebleven. De "verbeteringen" die in de rassen zijn aangebracht wegen zelfs niet op tegen de toegenomen gevoeligheid voor ziekten en afgenomen levensverwachtingen, waardoor zij vanuit een Darwinistisch oogpunt niet méér, maar juist minder "fit" zijn geworden. De lange geschiedenis van de dierenfokkerij suggereert heel krachtig dat evolutionaire vooruitgang een eindstation heeft dat wordt opgelegd door ingebouwde genetische grenzen.
Aan welk uiteinde van het "evolutiespectrum" een mens de voorkeur geeft, zal bepaald worden door zijn of haar filosofische vooronderstellingen. Mensen die geloven dat evolutie het gevolg is van een onintelligente oorzaak, zullen altijd spreken over het ongeleide, materiële mechanisme van de macro-evolutie dat begon met een soort prebiotische chemische soep. Mensen die geloven dat levenssoorten zich voortplanten "naar hun eigen soort", zoals de Bijbel beweert, zullen alleen kleinschalige veranderingen op basis van micro-evolutie erkennen. Weer anderen kiezen voor een middenweg, namelijk de "theïstische evolutie", waarin macro-evolutie tot stand komt met enige Goddelijke hulp.
Evolutietheorieën - Theïstische evolutie
Een van de evolutietheorieën is dus de "theïstische evolutie", waarin de complexiteit en de diversiteit van het leven niet het gevolg is van een enkele scheppende handeling, noch van onbewuste natuurlijke processen, maar van kleine, geleidelijke veranderingen die zich door de tijd heen opstapelen en die door God geleid, of vooraf ingesteld, worden.
Meer dan vijftig jaar geleden gaf Paus Pius XII zijn goedkeuring aan deze hybride theorie toen hij, in "Humani Generis", stelde dat het menselijke lichaam mogelijk afkomstig is uit eerder bestaande of levende materie, "al wordt de menselijke ziel rechtstreeks en ogenblikkelijk door God gegeven."
Theïstische evolutie is vooral populair onder de volgende twee groeperingen: mensen die hun godsdienstige overtuigingen op een intellectueel bevredigende manier willen verzoenen met de beweringen van de wetenschap, en mensen die de Schepper willen vrijspreken van het bestaan van het kwaad, door van Hem een God te maken die na Zijn scheppende werk van een hoognodige vakantie geniet.
In deze theorie gaat God op een of twee manieren te werk: als een "Kosmische Klusser" die het stoffelijke heelal en de daarin heersende wetten (inclusief evolutie) heeft geschapen en daarna de natuur de vrije hand heeft gegeven en de zaak hier en daar wat bijstuurt; of als een Schepper die Zijn handen van Zijn schepping heeft afgenomen en het heelal de vrijheid heeft gegeven om zichzelf te ontwikkelen. En dat is dan een ontwikkeling waar Hij Zich niet mee wil of kan inlaten.
Deze theologische ideeën hebben te kampen met een aantal problemen, naast de problemen die zij eigenlijk hadden moeten oplossen.
Evolutietheorieën - Vrede sluiten
Mensen die zich tot de theïstische evolutie wenden in de hoop dat zij vrede kunnen sluiten met de evolutietheorieën van de seculiere wetenschap zullen ontdekken dat de voorwaarden van dit vredespact in het beste geval voorwaardelijk te noemen zijn. Vergeet niet dat de wetenschap ooit beweerde dat zware objecten sneller naar de aarde vallen dan lichte objecten, dat de zon rond de aarde draaide en dat aderlatingen een genezende werking hadden. Aan de andere kant openbaarde een profeet dat God gezeteld is "boven de omtrek [cirkel] van de aarde" (Jesaja 40:22, nadruk toegevoegd), al lang voordat er een wetenschapper was die de vorm van de aarde had ontdekt. De Bijbel is geen wetenschappelijk tekstboek, maar de filosofen in de oudheid hadden wel gelijk met hun overtuiging dat de wetenschap de dienstmeid van de theologie is.
Mensen die zich aangetrokken voelen tot de "Kosmische Klusser" beweren eigenlijk dat God niet de macht of de wil had om de schepping meteen "zeer goed" te scheppen. Maar zij vertrouwen er wel op dat Hij de ontwikkeling in goede banen leidt, mogelijk door middel van verborgen handelingen in het kwantumdomein. Maar als God noch de neiging, noch het vermogen had om de schepping in het begin goed in elkaar te steken, waarom zouden we dan kunnen verwachten dat Hij dit na verloop van tijd wel zou hebben?
Omdat God zelf - volgens sommige voorstanders van deze theorie - samen met het universum dat Hij heeft geschapen evolueert.
In een Goddelijk "trial-and-error" proces probeert God wat werkt en wat niet werkt en past Hij Zijn technieken aan op basis van deze pogingen. Terwijl Hij de geschapen orde naar een steeds grotere perfectie leidt, wordt God zelf volwassen en evolueert Hij naar een steeds bekwamere Godheid.
Natuurlijk is dit niets meer dan een tautologie, want er is geen reden om aan te nemen dat God de zaken werkelijk beter zou kunnen of willen maken, tenzij Hij werkelijk de Almachtige is, die verkondigde: "Ik, de HEERE, word niet veranderd" (Maleachi 3:6a) en "Zie, Ik maak alle dingen nieuw" (Openbaring 21:5b).
Evolutietheorieën - Gods redder?
Mensen die in een "hands off" Schepper geloven komen er niet beter vanaf. Om God te reinigen van de schuld voor al het kwaad, kiezen zij voor een Godheid die nooit ingrijpt in de hoop dat de verschrikkingen van de wereld zo verpand kunnen worden aan een onbewust proces in plaats van een slecht ontwerp. Het is een nobele maar waardeloze verdediging. Het maakt niet uit of het kwaad het gevolg is van een slecht ontwerp of van een ontworpen proces; in beide gevallen is God de schuldige.
Helaas is het oude verhaal vergeten (of genegeerd) dat ons vertelt over die Ene die in de ruimte een kleine blauwe planeet tot ontstaan sprak. Een planeet met daarop een weelde aan flora en fauna in alle pracht en verscheidenheid. De kroon op Zijn werk was een bijzonder stel dat naar Zijn evenbeeld was geschapen en in een ongerept paradijs werd geplaatst, voorzien van alle bestaansmiddelen die zij nodig hadden om succesvol te zijn. Maar in een enkel onbezonnen moment faalden zij en hierdoor werd een verdervende kracht in de wereld gebracht die de schepping deed vervallen tot een toestand vol ziekte en dood.
In schril contrast met onze moderne fabels staat de waarheid dat het kwaad het gevolg is van slechte keuzes, en niet van slecht vakmanschap of slechte genen die heel zelfzuchtig op de steppen hun voordeel zoeken. Dat betekent dat er niemand anders dan wij zelf schuldig is aan alle ellende in de geschiedenis van deze verdorven wereld.
Dat valt natuurlijk niet goed onder de mensen die geloven dat "liefde" betekent dat je nooit hoeft te zeggen dat je zondigt. De evolutionistische wetenschapper Steven Pinker zei, nadat hij een blik had geworpen op wespen, virussen, musculaire dystrofie en ander leed: "Als er een intelligente ontwerper op aarde zou leven, dan zouden mensen zijn ramen ingooien."
Nou, Dr. Pinker, er leeft een intelligente ontwerper op aarde. En de mens heeft inderdaad zijn ramen ingegooid, en helaas nog veel meer. Ik zeg helaas, omdat Hij geen Redder nodig heeft, maar wij wel. Mensen die Darwin zien als Gods redder zien de wereld op zijn kop.
Evolutietheorieën - Exegese
Wanneer we de evolutietheorieën bekijken in het licht van het eerste boek van de Bijbel, dan doen we er goed aan om de volgende vraag te stellen: "Wat wil God mij hiermee vertellen?" Probeert Hij een wetenschappelijke verklaring te geven voor de manier en het moment waarop het universum werd gevormd? Of communiceert Hij de waarheid dat alles wat bestaat er is omdat Hij het ex nihilo (uit het niets) tot ontstaan heeft gesproken?
Misschien is het antwoord op beide vragen wel "ja". Het antwoord op de tweede vraag is ongetwijfeld "ja".
De grote les die we van het boek Genesis kunnen leren is dat de wonderbaarlijke werken van de schepping niet het gevolg zijn van een stapsgewijs, ijzig proces van natuur en noodzaak, maar van een plotselinge uitstorting van Goddelijke macht en doelgerichtheid. Het is een patroon dat zich blijft herhalen. Door de hele Schrift heen zien we hoe Gods scheppende, genezende en wonderbaarlijke daden plotseling en volledig verschijnen, niet in kleine stapjes over grote geologische tijdperken. Met een enkel gebod, een enkele aanraking, een enkel woord werd het heelal geschapen, de mens gevormd, een zee gespleten, de blinde zicht gegeven, de dove gehoor gegeven, de zieke genezen en een Redder uit de dood opgewekt.
De schepping is geen verzameling van homogene, onbuigzame levensvormen. Elke soort is een majestueus mozaïek van vormen, kleuren, afmetingen en kenmerken, met het vermogen om zich aan te passen aan veranderende omgevingsfactoren, binnen grenzen die zijn opgelegd "naar hun soort".
Als iemand jou een strikvraag probeert te stellen over evolutietheorieën, vraag hem dan eens of hij het heeft over macro-, micro- of theïstische evolutie.
Copyright © 2002-2021 AllAboutCreation.org, Alle rechten voorbehouden
