Dinosaurusfossielen

Dinosaurusfossielen - Enkele definities
Het woord "dinosaurusfossiel" is samengesteld uit drie Latijnse woorden: "deinos", wat "groot" betekent, "sauros", wat "hagedis" betekent, en "fossilis", wat "opgegraven" betekent. Het woord "dinosaurusfossiel" betekent dus letterlijk "een opgegraven grote hagedis". De Britse anatoom Sir Richard Owen (1804-1892) bedacht het woord "dinosaurus" (of "dinosauriër") in 1841.

Dinosaurusfossielen - Vroege ontdekkingen
William Buckland, een Britse fossielzoeker en geestelijke (1784-1856), ontdekte de eerste resten van een dinosaurusfossiel in het moderne tijdperk. In 1819 ontdekte Buckland de Megalosaurus Bucklandii ("Bucklands enorme hagedis") in Engeland. Het fossiel kreeg deze naam in 1824. Eerder had dominee Plot in Engeland in 1676 al een reusachtig dijbeen gevonden. Men dacht toen dat dit een bot van een reus was. R. Brookes publiceerde in 1763 een rapport over Plots vondst. De autoriteiten suggereerden dat het mogelijk een dinosaurusbot was. Maar omdat er in de afgelopen eeuwen over de hele wereld overblijfselen zijn gevonden van reusachtige menselijke skeletten, met een lengte van 2,5 tot 4 meter, geloven veel mensen dat Plots dijbeen van een uitzonderlijk lang mens was. In 1838 vond William Parker de eerste resten van een (bijna) compleet dinosaurusfossiel in New Jersey, in de Verenigde Staten. Sinds Bucklands oorspronkelijke ontdekking in 1819 zijn ongeveer 330 verschillende dinosaurussoorten ontdekt.

Dinosaurusfossielen - Sedimentair gesteente
Dinosaurusfossielen worden net als andere fossielen gevonden in de sedimentaire lagen van de aarde. Tot op heden bestaat ongeveer 95% van alle aardse fossielresten uit ongewervelde zeedieren. 4.74% zijn planten, 0.25% zijn ongewervelde landdieren (inclusief insecten) en 0.0125% zijn gewervelde dieren. De meeste van deze gewervelde dieren zijn vissen. Van 95% van alle gevonden gewervelde landdieren is minder dan een enkel bot gevonden. Maar er zijn tot dusver miljarden fossielen gevonden. Tot op heden zijn ongeveer 1200 dinosaurusskeletten gevonden. Sedimentair gesteente (zandsteen, slib, klei, kalksteen, enzovoorts) wordt vooral afgezet door bewegend water, laag na laag, in een proces dat bekend staat als "hydrologische sortering". Dieren waarvan de fossiele resten zijn gevonden, moeten plotseling door dit stromende water zijn overvallen om te kunnen worden begraven en behouden. De resten zouden net als het gesteente naar hun dichtheid of massa worden gesorteerd. Als de karkassen niet snel begraven waren, zouden ze zijn weggerot of door aasdieren opgegeten. Op de top van de Mount Everest zijn fossiele resten gevonden van oesters (in een gesloten positie, wat aangeeft dat ze levend begraven werden). Sedimentaire lagen en fossiele resten getuigen van een grote waterramp in het verleden. Over de hele wereld vinden we vloedlegenden die door oude beschavingen zijn overgeleverd (bijna driehonderd in totaal). Enkele hiervan bevestigen de zondvloed in de dagen van Noach.

Dinosaurusfossielen - Hoe oud zijn ze?
Ooit werd gedacht dat dinosaurusfossielen miljoenen jaren oud zijn. Deze leeftijd werd gebaseerd op de geologische tijdschaal. De zogenaamde stratigrafische kolom kan gebruikt worden om fossielen te dateren; de ouderdom van een fossiel wordt geschat aan de hand van het gesteente waarin het wordt gevonden. Maar tegelijkertijd wordt de ouderdom van gesteenten bepaald aan de hand van de fossielen die zich daarin bevinden. Volgens sceptici is dit een cirkelredenering. "De intelligente leek is al lang achterdochtig over cirkelredeneringen in het gebruik van gesteente om fossielen te dateren en fossielen om gesteente te dateren" (J.E. O'Rourke, "American Journal of Science," 1976, 276:51). Bovendien gaat de geologische kolom uit van uniformiteit. We weten dat dit een verkeerde aanname is op basis van enkele geologische verschijnselen zoals fossielen die zich in meerdere gesteentelagen bevinden, fossielen die zich in de "verkeerde" lagen bevinden, en lagen die ontbreken of in de verkeerde volgorde liggen ("oudere" lagen die bovenop "jongere" lagen worden aangetroffen). Voorstanders van een oude aarde proberen met behulp van radiometrische datering te bewijzen dat dinosaurussen daadwerkelijk heel oud zijn. Hoewel ze de dinosaurusresten zelf niet kunnen dateren, kunnen ze wel het gesteente dateren dat dichtbij de dinosaurusresten is begraven. Maar volgens een groot aantal gezaghebbende wetenschappers is radiometrische datering geen geldige methode, omdat het gebaseerd is op omstreden aannames. Empirisch onderzoek heeft aangetoond dat deze aannames incorrect zijn.

De meeste mensen denken dat dinosaurussen miljoenen jaren oud zijn. Maar steeds meer mensen geloven dat zij vrij recent uitstierven en verantwoordelijk zijn voor het grote aantal verhalen over draken die over de hele wereld de rondte doen. Bovendien zijn er al vaker menselijke resten gevonden die samen met dinosaurusresten zijn begraven. Het is mogelijk dat de mens op dinosaurussen heeft gejaagd en dat dit uiteindelijk heeft bijgedragen aan hun uitsterven.

Graaf nu dieper!